กลอนวันภาษาไทย วันภาษาไทยแห่งชาติ 2556

กลอนวันภาษาไทย ภาษาไทยเป็นภาษาที่ได้รับการยกย่องว่าเป็นภาษาที่มีความไพเราะภาษาหนึ่งในโลกเป็นภาษาที่เกิดจากอัจฉริยภาพของบรรพบุรุษไทยที่ได้สั่งสมและถ่ายทอดมาเป็นเวลาหลายร้อยปีนับตั้งแต่พ่อขุนรามคำแหงมหาราชทรงประดิษฐ์อักษรไทยขึ้นจวบจนปัจจุบัน แม้พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวฯ พระองค์ทรงตระหนักถึงปัญหาในการใช้ภาษาไทย จนกลายเป็นต้นกำเนิดของ “วันภาษาไทยแห่งชาติ” เพื่อเป็นการสร้างแรงกระตุ้นให้คนไทยภูมิใจในเอกลักษณ์ที่แสดงถึงความเป็นชาติไทย แสดงถึงความเป็นชนชาติที่มีภาษาเป็นของตนเอง ในขณะที่หลายประเทศในโลกนั้นไม่มีภาษาซึ่งแสดงความเป็นเอกลักษณ์ของชาติ แต่ในปัจจุบันเราจะเห็นว่า ภาษาไทย ถูกนำมาใช้อย่างผิดๆ เกิดการสร้างคำแบบใหม่ มีการตัดคำและไม่มีกาลเทศะในการใช้คำ แม้ว่าธรรมชาติของภาษาจะบอกว่า “ภาษาที่มีชีวิตนั้นต้องมีการเปลี่ยนแปลง” แต่ทว่าหากภาษาไทยเปลี่ยนแปลงไปเช่นนี้ เกรงว่าเอกลักษณ์ของชาติคงจะเสียหายและสูญหายไปในที่สุด เพราะเหตุนี้เราจึงควรร่วมกันอนุรักษ์ภาษาไทย เพราะ “เราโชคดีที่มีภาษาไทย” ดังที่ได้กล่าวมาแล้วข้างต้น กลอนวันภาษาไทย หลักแท่นหิน แผ่นศิลา ที่จารึก ลงบันทึก ตรึกตรา ภาษาสยาม สดุดี ก้องเกียรติ พ่อขุนราม ทุกเขตคาม ต่างร่ำลือ ระบือไกล เป็นเพลา มานาน มิใช่น้อย ตั้งเจ็ดร้อย ยี่สิบห้า ตราสมัย ภาษายัง คู่จิต คู่ชาติไทย คู่สมัย คู่ใจ ไทยนิรันดร์ สิ้นภาษา ดั่งสิ้น เอกราช ดั่งสิ้นชาติ สิ้นชีพ สิ้นความฝัน ดั่งประทีป ดับวูบ ในเร็ววัน สิ้นแสงจันทร์ สิ้นดารา สิ้นราตรี ภาษาไทย ภาษาเดียว ภาษาชาติ ประวัติศาสตร์ จารึกไว้ เป็นสักขี เป็นสมบัติ อนุชน มานานปี มิอาจมี สิ่งใด มาทำลาย แต่บัดนี้ วัฒนธรรม ตะวันตก เข้ามาปก ความคิด ปิดจิตหมาย ทั้งภาษา การกินอยู่ การแต่งกาย เริ่มเสื่อมคลาย ความดีงาม ของผองไทย ถึงเวลา อนุชน คนรุ่นหลัง เริ่มปลูกฝัง จิตสำนึก ให้ตรึกไว้ มีกำพืด เกิดมา จากคนไทย ภาษาใด ไม่เทียมเท่า ที่ไทยมี ภาษาพูด ภาษาอ่าน ภาษาเขียน ตั้งแต่เศียร จรดบาท เป็นวีถี คำพูดจา อ่อนหวาน ที่เรามี ดั่งวารี ไหลฉ่ำ ล่ำจิตใจ ท่องกอไก่ ฮอนกฮูก ตั้งแต่เด็ก เปรียบรั้วเหล็ก ป้องภาษา ชาติเอาไว้ ร่วมร้อยเรียง ร่วมรู้รัก ร่วมรักไทย ใช่อะไร ภาษาไทย ของฉันเอง ภาษาไทยสวยงาม ภาษาไทยงดงามด้วยน้ำเสียง ถ้อยเรียบเรียงหวานหูไม่รู้หาย สื่อความคิดสื่อความรู้สื่อแทนกาย สื่อความหมายด้วยภาษาน่าชื่นชม เกิดเป็นไทยภาษาไทยเขียนให้คล่อง กฎเกณฑ์ต้องรู้ใช้ให้เหมาะสม จะพูดจาน่าฟังทั้งนิยม เจ้าคารมเขาจะหมิ่นจนสิ้นอาย ภาษาพูดสนทนาพูดจาทัก เป็นสื่อรักสื่อสัมพันธ์ความมั่นหมาย แม้นพูดดีมีคนรักมักสบาย แต่พูดร้ายส่อเสียดคนเกลียดกัน วัฒนธรรมล้ำค่าภาษาสวย ทุกคนช่วยออกเสียง “ร” ขอสร้างสรรค์ แม้นออกเสียง เป็น “ล” เขาล้อกัน คนจะหยันชาติเราไม่เข้าที สระ “เอือ" เป็น “เอีย” ฟังเพลียนัก บอกที่รัก ช่วยซื้อ “เกีย”..ที่ร้านนี่ ขอ “ซมเซย” จะเชยแท้ แม้พาที วอนน้องพี่ต้องช่วยกันจรรโลงไทย ผมได้เลิกแต่งงานในวันนี้ เป็นเลิกดีเลิกงามยามสดใส ออกเสียงฤกษ์ เป็นเลิก ครั้งคราใด คงทำให้สื่อสารผิด..คิดเสียดาย ภาษาไทยงดงามด้วยความคิด แม้นอ่านผิดก็เขียนผิด..คงเสียหาย เขียนอ่านไทยให้ถูกด้วยช่วยผ่อนคลาย สื่อทั้งหลาย..ต้องช่วยกัน..นั้นอีกแรง.. ครูพิม ประพันธ์ กลอนวันภาษาไทย ภาษาไทยของฉัน หลักแท่นหินแผ่ยศิลาที่จารึก ลงบันทึกตรึกตราภาษาสยาม สดุดีก้องเกียรติพ่อขุนราม ทุกเขตคามต่างร่ำลือระบือไกล เป็นเพลามานานมิใช่น้อย ตั้งเจ็ดร้อยยี่สิบห้าตราสมัย ภาษายังคู่จิตคู่ชาติไทย คู่สมัยคู่ใจไทยนิรันดร์ สิ้นภาษาดั่งสิ้นเอกราช ดั่งสิ้นชาติสิ้นชีพสิ้นความฝัน ดั่งประทีปดับวูบในเร็ววัน สิ้นแสงจันทร์สิ้นดาราสิ้นราตรี ภาษาไทยภาษาเดียวภาษาชาติ ประวัติศาสตร์จารึกไว้เป็นสักขี เป็นสมบัติอนุชนมานานปี มิอาจมีสิ่งใดมาทำลาย แต่บัดนี้วัฒนธรรมตะวันตก เข้ามาปกความคิดปิดจิตหมาย ทั้งภาษาการกินอยู่การแต่งกาย เริ่มเสื่อมคลายความดีงามของผองไทย ถึงเวลาอนุชนคนรุ่นหลัง เริ่มปลูกฝังจิตสำนึกให้ตรึกไว้ มีกำพืดเกิดมาจากคนไทย ภาษาใดไม่เทียมเท่าที่ไทยมี ภาษาพูดภาษาอ่านภาษาเขียน ตั้งแต่เศียรจรดบาทเป็นวีถี คำพูดจาอ่อนหวานที่เรามี ดั่งวารีไหลฉ่ำล่ำจิตใจ ท่องกอไก่ฮอนกฮูกตั้งแต่เด็ก เปรียบรั้วเหล็กป้องภาษาชาติเอาไว้ ร่วมร้อยเรียงร่วมรู้รักร่วมรักไทย ใช่อะไรภาษาไทยของฉันเอง ที่มา www.agalico.com/board/blog.php?b=172 กลอนวันภาษาไทย เห็นศิลาจารึกมินึกเศร้า แม้ใครเขาขัดข้องต้องถกเถียง เจาะภาษาจากใจไม่เอนเอียง คล้องจองเสียงเยี่ยงกังสดาลหวานจับใจ เอกลักษณ์ของชาติคือปรารถนา เติบโตมาตามกาลผ่านยุคสมัย จะยุคนี้ยุคโน้นหรือยุคใด ขอเพียงไทยมีภาษาข้า ฯ ขอบคุณ ขอเดชะฯ บารมีที่ล้ำเลิศ วันภาษาไทยก่อเกิด ธ เกื้อหนุน ยี่สิบเก้ากรกฎา ธ การุญ ภาษาไทยของพ่อขุนจึงเบ่งบาน ที่มา www.sobprab.ac.th/ กลอนวันภาษาไทย ครูกระดาษทราย ภาษาชาตินั้นคือภาษาไทย ศิวิไลซ์ในอักขระภาษาศิลป์ ก่อกำเนิดกลอนกานท์ทั่วแผ่นดิน ไทยไม่สิ้นกวีแท้อย่างแน่นอน เห็นกลอนกานท์วรรณกรรมที่ล้ำค่า งามสง่าร้อยลำนำเรียงอักษร เป็นบทกวีที่ไพเราะทุกคำกลอน และสะท้อนความเป็นไทยตลอดมา หนึ่งคุณครูกระดาษทรายก็หมายมุ่ง หวังผดุงวงศ์กวีเป็นนักหนา จึงพากเพียรเขียนแต่งตลอดมา เพียงหวังว่าเป็นต้นกล้าแห่งวงวรรณ ฯ อรุโณทัย ประพันธ์ กลอนวันภาษาไทย เอกลักษณ์..ภาษาไทย..จำให้มั่น จงช่วยกัน..รักษาไว้..ใช่นิ่งเฉย จรรโลงรักษ์..อักษรไทย..ไม่ละเลย จงคุ้นเคย..ทั้งสระ..-อะ-อา-อี.... ตัวสะกด..และสำเนียง..เสียงสูงต่ำ หมั่นท่องจำ..เอาไว้..ใช้ทุกที่ ลูกหลานไทย..ต้องรู้ค่า..หาวิธี ว่าเรามี.."ภาษาไทย"..ใช้มานาน.. กลอนวันภาษาไทย